Donderdag 25 februari vertrokken naar Sydney voor bezoek aan Hans en Annetta en kids in Manly (Sydney). O, o, wat was het weerzien prettig. In de eerste plaats natuurlijk H,A & de kids, maar ook Manly. Flink bijgepraat, gerelaxed, bbq, strandbezoek en gevaren met de boot van H&A in 1 van de watergebieden boven Sydney. Hans was voor een deel van het weekend afwezig i.v.m. een trainingsweekend voor zijn Iron Man project. Een soort van megatriathlon bestaande uit 4 km zwemmen, 160 km fietsen en als besluit een complete marathon. Er schijnen meer mensen te zijn, die dit als liefhebberij ondernemen.: vandaar het event op 28 maart. Ik kan dit niet en wil het niet en kan het ook nauwelijks bevatten. Maandagavond teruggevlogen naar Auckland en daar overnacht. Volgende dag gevlogen naar Kuala Lumpur en daar overnacht. Wat een verschrikkelijk klimaat! Grote smogvorming en een tempratuur die niet bij mijn constitutie past. Je denkt aanvankelijk dat iemand de grote warme vochtige kachel per ongeluk op max. heeft laten staan. Maar het blijft gewoon zo.Of het op Bali koeler is­. Nee hetzelfde. Pfffff.

Aangekomen op Bali. Wat een cultuurschock! Inderdaad, ongeveer dezelfde temperatuur, maar toch wel helderder en daardoor prettiger. Bali lijkt, voorzover onze korte ervaring tot nu toe, een mierenhoop. Denpassar is verschrikkelijk met veel een anarchistisch weggedrag van krioelende auto's en vooral veel brommertjes. Veel gezien, bv. Pa met helm en kinderen voorop zonder helm en ook pa, moe, 2 kinderen op een klein buikschuivertje. Hoe je de val en botsing kunt verzachten. Meer richting Ubud wordt het allemaal wat overzichtelijker. Langs de wegen een enorme lintbebouwing met veel drukte, veel mensen en een overdaad aan winkeltjes met beelden, houtsnijwerk, waarmee je elk huisgezin op deze wereld in ruime mate kunt bevoorraden.

Donderdag met onze chauffeur en gids Katut rondgereden en om Ubud. Veel zeer oude tempelcomplexen bezocht en dan moet je ook wat weten van het Hinduisme. Dat valt niet mee met hun goden, de rituelen, de betekenissen die weer afhangen van enorm veel omstandigheden. Hoogtepunt was het bezoek aan een familie in een kleine compound, waar met een enorm talent gewerkt werd aan Balinese schilder en tekenkunst. Vrijwel allemaal Hindu-gerelateerde voorstellingen, waarop met weken en soms maanden op zit te zwoegen. Je schaamt je rot als je dan de prijzen hoort. Onze keus viel onder andere op een schilderij met allemaal wilde reigers op een bijna mathematische in elkaar passend, alsof Escher hier onlangs is wezen buurten. Ze kenden hem niet.

Verder:

• - de constant aanwezige geurenmix van citroengras, eten, sandelhout en verbrande dingen;
• - door een fluitje pratende (soort van) verkeersmanagers. Die vergeefs hun gezag proberen uit te oefenen op verkeerschaos.
• - Eten, eten, eten, eten, eten, drinken, drinken, drinken.
• - Benzine, die hier in literflessen langs de weg te koop is vanwege het gebrek aan tankstations
• - Teksi Sir (ons inmiddels 128.455 keer aangeboden (hint van ons gids: draag een t-shirt, met de kreet: no teksi, thank you)
• - Hele lekkere en voor ons volkomen vreemde vruchten gegeten. Ook snakefruit. Raar smaakje en de eigenschap direct congestie te veroorzaken in de slokdarm (je denkt op zo'n moment echt dat je laatste uur nabij is, maar dat valt uiteindelijk weer mee)
• - Alles kost een dollar, totdat je de echte prijs vraagt en die moet je dan weer uitonderhandelen tot de helft. De eerste dag is Bali rijk aan ons geworden.

Vandaag weer een volle topdag:

We hadden een fietsdag geboekt. Met een busje halverwege naar de Vulkaan (Agung Batur) gebracht, samen met 4 Aussies en 2 Engelse meiden. Eerst een gezamenlijk breakfast (ai, het 2^e van die ochtend). Koffieplantage gekocht en daar de zeer bijzondere Luwakkoffie gedronken. De koffiestruiken groeien in een dal, waar veel possums (soort rat) leven. Die zijn dol op de koffiebonen en vreten de hele boon op en poepen ze onverteerd weer uit. De uitgepoepte koffiebonen worden met de hand geraapt, gebrand in een aardewerk schaal en vervolgens met de hand gesorteerd (mannelijke en vrouwelijke bonen). We dronken een kannetje. Ik moet zeggen een opwekkende smaak, daar niet van. Kosten: 3 dollar. Voor het zelfde kopje betaal je in de toprestaurants in NY of Parijs ca 50 euro. Koopje toch. Tegelijk een shaggie gerookt van authentieke Balinese tabak. Heerlijk! Het vloeipapier is gemaakt van de rietsuikerstengel en smaakt dus zoet. Ik wil niet anders meer. Vanwege de structuur van de tabak is het genot kortstondig. Laten we zeggen 5 flinke halen en dan heb je het gehad, maar: kwaliteitje. De fietstocht was 35 km downhill (makkie) en 10 km uphill (geen makkie). Ik heb het volbracht. Werkelijk zeiknat van het zweet wachtte ons een voortreffelijk Balinees buffet. Onze gidsen: erg leuke jongens. Begroette ons in de ochtend met hun schat aan Nederlandse uitdrukkingen (gaan met die banaan, lekker kontje). We hebben ze nog wat bijgeleerd: kassiewijle en goegedaanjochie). Dat was onze nalatenschap aan dit eiland. 's Avonds een dansvoorstelling bezocht met gamelanmuziek. Betoverend en fenomenaal. Wat zijn die Balinezen toch artistiek: in dans, in muziek, schilderkunst, houtsnijwerk, kleding, eten. In ieder geval heel belangrijke dingen in het leven. Ik wil hier eigenlijk niet meer weg.

Zondag 7 mrt.

Vandaag een kookcursusje Balinees gevolgd. Eerst gingen we in ganzenpas naar de markt. Wij hadden aangenomen dat de markt 1 straat was, maar we belanden tot onze grote verrukking in een doolhof van paadjes en gangetjes erachter. Daar werden groenten en kruiden gekocht. We kregen een kookboekje en daaruit zijn 6 gerechten bereid, die allemaal even verrukkelijk smaakten. Leenderts neus krulde van plezier. Hij steeg bijna op.

En gisteravond ook alweer een dansvoorstelling en heerlijk gesmuld. Kortom: we maken er wat moois van.