Wat heerlijk als je ruim de tijd hebt om Nieuw Zeeland te verkennen. Dan kun je af en toe eens een weggetje pikken, dat niet op de verplichte route ligt. Bijvoorbeeld het doodlopende weggetje van Westport naar Karamea. Een weggetje dat tegen de rotsen ligt aangeplakt langs de noordwest kust: het einde van de wereld. Het is avond en we zitten in het gat Karamea. Werkelijk schattig en heel dromerig ‘laid-back'. De dorpjes tussen Westport en Karamea hebben geen enkele (economische) betekenis. Wie er wonen? In ieder geval mensen die zich nergens druk om maken. Toevallig gestopt bij een huis dat op het naambord had staan: Country music Museum. Wij naar binnen en kwamen niet meer los van Barry met zijn verhalen over de countrymusic. Zelf ook muzikant maar voornamelijk verzamelaar van alles wat met country music te maken heeft. Wanden en plafonds behangen met foto's, hoezen, allerlei collectersdingen. En je hoeft maar 1 trefwoord rond te tetteren of Barry loopt leeg en alles gelardeerd met een mening. Hij maakt ook zelf radiouitzendingen en het Internet moet voor hem een schok zijn geweest, want dat betekende een oneindige dimensie aan zijn verzamelwoede. Of hij ook Nederlandse countrymuziek had. Jawel: Earlybird. Ik kende het niet. Wel de Tumbleweeds, waarvan hij het bestaan ook kende (somewhere between,...). Heb hem een cd van onze Ilse de Lange beloofd toe te sturen. Ik krijg van hem een cd met lokale grootheden. Ben benieuwd. Johanneke wilde door; ik had nog wel een uurtje willen blijven.

Vervolgens in een dorpje van niks koffie gedronken in een gek barretje, met wat lokalo's, die daar absoluut niets zitten te doen (beetje het sfeertje van het Appolean hotel Hans/Hanneke). Ook hier en daar echte ghosttowns: welvarend in de tijd dat er aanleiding toe was (coalmining en goud) en nu verlaten of in bezit genomen door hippie-achtige figuren die voor weinig geld een stee konden betalen in subtropische sferen,

Onderweg naar Karamea aan een verlaten beach de eerste duik genomen in de Tasmansea. Heerlijk. Heerlijke branding, heerlijke temperatuur en werkelijk geen kip te zien, zover je kan kijken. In een uurtje beach toch aardig verbrand. Morgen wandelingen maken in de bush, Ik voel me great!

Off!

Nadeel van dit deel van NZ is dat het er heel vaak regent (gelukkig geen last van). Er is veel regenwoud; vochtig klimaat dus. Daarin gedijen de sandflies. Nu kennen we die dingen nog vanuit onze tijd in Sint Maarten. Het zijn stiekemerds. Je hoort ze niet. Een wesp kan maar 1 x steken en is daarna ten dode opgeschreven. Deze niet. Ze zijn daarentegen makkelijk te doden, maar ja, het zijn er zoveel. En ze hebben bij de voorkeur voor de (onbeklede) vaak vochtige plekjes op het lichaam. In SXM hadden we daarvoor een probaat middel: Off. Je hele huid spoot je vol met die spuitbussen, zodat er bijna een plastic laagje over je huid wordt gelegd. De substantie slaat dermate op je keel, dat het je de adem beneemd. Spuiten en roken lijkt geen gelukkige combinatie: gevaar voor explosie. Ik dacht dat met de strijd tegen de verdunning van de ozonlaag dit nu al een verboden middel zou wezen. Niks daarvan. Off is hier in ruime mate verkrijgbaar. Reden (waarschijnlijk) waarom de ozonlaag hier zo dun is.

Gapen

Het activiteitenniveau zakt naar bedenkelijk niveau. We slapen steeds langer, soms tot wel (voor mij onvoorstelbaar) 8 tot 9 uur. Zitten we na het ontbijt in de camper op-weg-naar-ergens en na een half uur komt de eerste gaap al weer aanzetten. Er komt een dag dat de eerste gaap tevens de laatste activiteit van die dag is.

Roken

Ik raak aardig door mijn voorraad Maleisische Camel. In de local store in Karamea vond ik Drum! De prijs van een 50-grams pakje is NZL$ 35,- excl. vloei. Dat is evenveel als een liter Johnny Walker (omgerekend zo'n € 16,-). Bestel maar een slof om de week door te komen, Lammie.

Abel Tasman

We zitten op een hele leuke camping in het Abel Tasman Park. Morgen gaan we een dagwandeling maken langs de kust. Watertaxi heen en watertaxi terug anders kun je er niet komen. Het is 1 van de mustdo's van NZL. Ik ben benieuwd. Vannacht bijna weggeregend. Hoe kan dat nu met een camper, hoor ik denken? De deur achter het keukentje (met het gas & electra) niet goed gesloten, waardoor beddegoed, matras etc zeiknat was. Bij het uitstappen uit de camper tot de enkels in het water. Camper voor de wasruimte gereden (dat is dan wel weer handig). De nodige dingen gedaan en op zoek gegaan naar beter weer en leukere camping. Eind van de dag was alles weer droog dankzij het lekkere windje, dat hier altijd wel staat .

We hebben een beetje pilie-pilie camper. De hoofdzaken doen het (gas, rem e.d.), maar aan de kleine dingetjes merk je dat ie er al 300.000 km op heeft zitten. Zo ontbreken er wat klemmetjes, die de kastjes, laatjes dicht hadden moeten houden. Op een dirtroad is het dus zaak dat we alle vrije handen (stuk of drie) gebruiken om de klemmetjes wat te assisteren. Daar zijn we niet altijd mee op tijd, met als gevolg....een geweldige klabam! en de hele uitzet door de camper. Gelukkig is het een driedelig servies voor 3 personen.

Vandaag na een heerlijke wandeling weggereden van het strand via een dirtroad. Ik had de achterklep open laten staan (merkte ik na 1 km). Gelukkig niets verloren, maar wel kilo's stof naar binnen geladen en gehapt. Johanneke klaagde al zo over stof-en-allergie enzo. ‘Stel je niet zo aan......! Totdat mijn luchtwegen ook dichtgeslibd werden.

Zoals jullie merken, houdt Leendert mij scherp. Na eerst het stof en dan de klabam en al het bestek in de gootsteen en door de camper wordt er door mij niet meer gegaapt.(Johanneke)

Dit was het weer. Volgende keer meer.